Një sulm ndaj Amnesty International është sulm ndaj Lëvizjes për Drejtësi dhe mund t’u shërbejë vetëm interesave të atyre që kanë dhënë urdhër për masakrën
Tre dekada pas masakrës së 1988-ës ndaj të burgosurve politikë në Iran, po shikojmë përpjekjet e Amnesty International për të ekspozuar detajet e këtij krimi të madh. Ky është një krim të cilin pasuesi i përcaktuar i Khomeini-t në atë kohë e pati përshkruar si krimi më i rëndë i kryer nga regjimi klerikal në historinë e tij dhe i pati quajtur kriminelë autorët e tij.
Fatkeqësisht deri më sot, komuniteti botëror, sidomos vendet që pretendojnë se mbrojnë të drejtat e njeriut, ka reaguar me heshtje dhe mosveprim ndaj këtij krimi të madh për shkak të politikës së paqësimit dhe interesave ekonomike e konsideratave politike. Po të mos ishin përpjekjet e familjeve të viktimave dhe veprimtaritë 32-vjeçare të Rezistencës Iraniane, dhe veçanërisht thirrja për drejtësi nga Znj. Maryam Rajavi, Presidentja e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), si dhe kontributet e mbështetësve të kësaj organizate, arritjet aktuale për sa i përket ekspozimit të kësaj masakre dhe krimi të madh nuk do të ishin realizuar.