Të mërkurën, Komiteti Ndërkombëtar në Kërkim të Drejtësisë nxori një deklaratë që qorton heshtjen europiane lidhur me dënimin nga një gjykatë belge të Assadollah Assadi-t, një diplomat i lartë iranian i cili ka drejtuar një operacion që kishte për qëllim shpërthimin e një bombe në një tubim masiv të emigrantëve iranianë pranë Parisit. Është një fatkeqësi e madhe që kjo organizatë e ka ndier nevojën për ta lëshuar këtë deklaratë, duke patur parasysh që nuk është e para e llojit të vet, dhe reflekton mospërfilljen me sa duket të qëllimshme ndaj këshillave politike që janë ofruar gjatë javëve të mëparshme nga dhjetëra parlamentarë e ish-zyrtarë të qeverive europiane.
Deklarata e re përsërit një argument që është përmendur shumë herë edhe gjatë gjyqit: “nuk mund të ketë asnjë dyshim që skandali terrorist i Assadi-t ka qenë i planifikuar dhe urdhëruar nga rangjet më të larta të regjimit, duke përfshirë Liderin Suprem Ajatollah Ali Khamenei, presidentin Hassan Rouhani, ministrin e jashtëm Javad Zarif dhe Ministrin e Inteligjencës Mahmoud Alavi.” Provat për këtë përfundim janë të shumta, dhe përfshijnë faktin e thjeshtë që Assadi, si konsullor i tretë në ambasadën e Iranit në Vienë, duhet të ketë patur kontakte të ngushta me diplomatë të rangjeve më të larta si vetë Zarif, dhe kjo e bën të pamundur që Ministria e Jashtme të mos ketë patur dijeni për veprimtaritë e tij.
Për më tepër, qëllimi i këtij komploti terrorist përputhej me një obsesion të vjetër të vetë regjimit iranian. Ai këkonte të pengonte eventin me rëndësi më të madhe simbolike të organizuar nga Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI) dhe të vriste udhëheqësen e këtij koalicioni, Maryam Rajavi. Grupi kryesor përbërës i NCRI-së është Organizata Muxhahedine e Popullit të Iranit (PMOI-MEK), dhe në janar 2018, Khamenei e quajti publikisht këtë grup si forca kryesore shtytëse prapa kryengritjes që po zhvillohej atëherë kundër sistemit në pushtet. Që nga ajo kohë, zyrtarë të lartë iranianë i kanë paralajmëruar vazhdimisht mbështetësit e tyre për perspektivën e qartë për trazira të reja, dhe në nëntor 2019, një tjetër lëvizje protestuese e eklipsoi të parën, duke u përhapur menjëherë në gati 200 qytete të mëdha e të vogla.